Gratis verzending op alle bestellingen van meer dan €50
Schrijf je gratis in voor de nieuwsbrief

Long distance running

Long distance running

Het begon allemaal eind 2023 toen Wessel en Ron afspraken samen een lange afstand te gaan lopen langs de Nederlandse kust. Dit kan op een hele leuke manier, nl in de vorm van de Duinhopper route.


Inleiding: 

Ron en Wessel, zijn beide vaders van 2 relatief jonge gezinnen. Ron ZZP'er en Wessel bijna voltijd huisvader. Ze zijn respectievelijk 54 en 44 lentes jong en beide gedreven sporters. "Het zal niet gebeuren dat we ooit dichtgroeien” is weleens tegen elkaar gezegd.  

 

Long Distance Run 

De Duinhopper stond dus op het programma. Na een valse start in 2021, is het voor Ron de tweede keer dat hij de Duinhopper start. Voor Wessel is het de eerste keer.  

De Duinhopper: op papier 220 kilometer en 1500 hoogtemeters. Geen trail, maar een Long Distance Run (LDR). Het verschil hierin is dat een trail meer ongebaande paden heeft en een LDR ook de meer publiekelijk toegankelijke paden gebruikt. In de Duinhopper zitten nl. ook best wat kilometers aan voet- en fietspaden. 

 

Voorbereidingen: 

Mentaal waren ze er klaar voor, het doel stond vast: finishen. Hoe dan ook zou die finish in Den Helder gehaald worden. “Al moet ik er voor achteruit lopen” heeft Ron wel eens laten vallen. 

In aanloop naar de startdatum werd het voor Ron onverwachts een aangepaste trainingsperiode. Er kwam nl. een puppy (hond) in huis. Dat betekende dat het vanaf begin januari het dog-watch was en moest slapen op de bank. Hierdoor was het maken van veel kilometers en “time on feet” direct een hele uitdaging en kwam het er idealiter te weinig van (40-70km per week).  

Wessel trainde lekker door en pakte doordeweeks lekker zijn kilometers in de duinen van Den Haag en trainde zo nu en dan in Zuid-Limburg.  

Ze belden elkaar ook regelmatig en spraken, bijvoorbeeld, over de aan te nemen tactiek, persoonlijke verzorging van de uitwendige en inwendige mens, welke uitrusting wel of niet mee, support, enz.  

Ook hebben zij een aantal keren samen wat runs gemaakt. Vanuit praktisch oogpunt werd er afgesproken om dit te doen in de duinen van Meijendel (Wassenaar). Dit duingebied is voor beide mannen goed te bereiken in een even korte aanrijtijd.  

Ze wisten dan ook wat ze van elkaar konden verwachten en ook hoe ze een dergelijke LDR indelen. Dit allemaal vanuit het oogpunt van die ene afspraak; samen finishen! Geen last-minute verrassingen dus voor deze poging.  

 

Support 

Met het verspreiden van het voornemen om de Duinhopper te gaan lopen mochten ze zichzelf ook verblijden met een enorm enthousiasme aan support crew/vrienden ter ondersteuning. Gaandeweg renden vele bekenden een gedeelte van het Duinhopper-route mee. Sommigen een paar kilometer, anderen vele (tientallen) kilometers. Ook kwam er regelmatig support in de vorm van heerlijk bereid eten.  

Veel van deze support kwam uit de grote kring van bekenden vanuit de Love It, Trail It webshop/evenementen. Deze support crew bleek uiteindelijk geniaal te zijn, want op een “do it yourself LDR” als deze, is verder niets geregeld, behalve dat je een GPX aan 1 stuk van A tot Z kunt downloaden.  

 

Het weer, de omstandigheden? 

Windkracht 5 en natte sneeuw, windkracht 3 en een vaag zonnetje. Van gevoelstemperatuur onder het vriespunt tot, voor deze tijd van het jaar, gewoon warm. Deze omstandigheden wisselden elkaar gedurende de dagen af. Geregeld omkleden bij de volgauto maakte het anticiperen op de omstandigheden eigenlijk behoorlijk gemakkelijk. 

 

Uitrusting: 

Omdat er gedurende de hele tocht een volgwagen tot hen beschikking was, kon er met minimale bepakking worden gelopen. Wat een luxe! 

 

RACEVEST

KLEDING

SCHOENEN

ETEN EN DRINKEN

HORLOGE

HOOFDLAMP

POLES/STOKKEN

Mountain King Skyrunner Ultra:

https://loveittrailit.nl/collections/mountain-king/products/mountain-king-skyrunner-ultra

POWERBANK

BioLite Charge 80 PD:

https://loveittrailit.nl/collections/biolite/products/charge-80-pd 

SMEERMIDDEL

Revvi anti frictie crème:

https://loveittrailit.nl/collections/revvi/products/revvi-anti-frictie-creme-100ml

OVERIGE

Diverse neck gaitors, waterdichte handschoenen gore-tex.

    Al met al werden er zo'n zes sets kleding, 9 paar sokken gebruikt met vier paar schoenen door beide mannen. Het is fijn om, tijdens zo'n lange afstand, goed te kunnen anticiperen op de diverse weersomstandigheden en temperaturen. 


    https://loveittrailit.nl/collections/jetboil het kooksysteem gedurende de totale trip!

     

    De Duinhopper in delen: Voor meer filmpjes check ons You Tube kanaal (helemaal onderaan deze BLOG de compilatie video). Deze wilde we je alvast niet laten missen, we noemde hem 'De Paling' >>>

    https://youtu.be/c9w0Jcjpvl8?si=8padbv3yLrVTZzy8

    Hoek van Holland-Katwijk, deel 1 

    In het gezelschap van Mike Bruce arriveerden we in Hoek van Holland (HvH). Mike is ook bij onze Duinhopper (zoals hij bij velen al gedaan heeft) aanwezig in de volgauto. Wat een luxe! 

    Na wat fotootjes te hebben gemaakt vertrokken de heren om 04.03 uur vanuit HvH. Het was fris; natte sneeuw en windkracht 5. Het had zoals, deze hele winter, uiteraard gezellig lopen plensen die hele week. Dit resulteerde erin dat ze na 1 kilometer zeiknat waren, er was geen ontkomen aan. Paadjes waren beekjes geworden. Waar je normaal gesproken paaltjes met prikkeldraad zou zien staan waren die nu verdwenen... De duinen van HvH stonden goed blank.  

    Na het eerste stuk duingebied werd het droger onder hun voeten. Er werden kilometers afgelegd op een voet- en fietspad. Mike, die zijn auto telkens een stukje vooruitreed, had er zin in en liep ze telkens weer tegemoet en mee terug naar de auto.  

    Het eerste deel van de Duinhopper begint leuk te worden t.h.v. de Puinduinen. De Puinduinen in Kijkduin zijn gebouwd uit het puin van de huizen die vanaf 1943 moesten wijken voor de Atlantikwall. In de jaren die volgden kwam er meer puin bij. Vanaf 1968 zijn deze enorme puinhopen bedekt met een dikke laag aarde en ingeplant. Aan het einde van deze duinen kwam de eerste meeloper, Dennis, zich melden. Ontzettend leuk natuurlijk! Snel een praatje onder het genot van een bakje koffie en door! Dennis liep zo'n 5 kilometer mee.  

    Vervolgens liepen de heren verder naar een volgende stop, nl. bij een hengelsportzaak op Scheveningen. Daar zouden Robert en Marco klaarstaan en deze winkel openen. Hier werden croissants en koffie genuttigd tijdens een mega plensbui, lekker dat ze even binnen stonden en ook nog eens gebruik konden maken van het aanwezige toilet.  

    Ron had zich ondertussen bij de auto even snel ontdaan van wat natte kleding en een schoon shirt + windjack aangetrokken i.p.v. een regenjas. Spoedig gingen ze weer op pad. 

    Robert zouden ze weer zien in Noordwijk en Marco fietst met Ron en Wessel mee tot het punt dat hij er klaar mee zou zijn.  

    Ze gaan nu Scheveningen voorbij, Meijendel in. In dit gebied zouden beide mannen nog wel even rennen. Marco pakte het fietspad (omdat de paadjes hier minder geschikt zijn voor de fiets, als dan niet verboden.). Mike kwam ze ook hier weer tegemoet lopen. Wat er toen gebeurde was dat het weer en de temperatuur ineens significant veranderde. Ineens was het geen nul graden meer, maar 9 met hier en daar een laf zonnetje. Ron deed vanalles uit en kleedde zich volledig om in kort-kort. Schone sokken en verse patta’s.  

    Tijdens hun zigzag door Meijendel kwam Marek Vis naar ze toegerend. Big smile op zijn hoofd (Marek is ook co-founder van de Duinhopper) en liepen ze met zijn vieren verder richting Katwijk. Een highlight onderweg is het Vlaggenduin, ze beklommen het hoogste punt van Zuid-Holland. Na deze kuitenbijter van 37 stijgmeters stonden ze samen boven op het Vlaggeduin en konden ze genieten van een weids uitzicht over het heuvelachtige duinlandschap ten zuiden van Katwijk, het dorp zelf, de zee en in de verte de skylines van Leiden, Zoetermeer en Den Haag. Je vindt op de top ook nog een koepelbunker uit de WOII, die helaas niet toegankelijk is.  

    Dit stuk tussen Scheveningen en Katwijk bleek soms, en dit wisten ze al, ook helemaal onderwater te staan. Tijdens gezamelijke trainingen naar deze LDR zijn Ron en Wessel hier wel eens eerder tot hun middel door het water gelopen. 

    Aankomst in Katwijk.  

    Ze gingen even wat drinken, Naak energiebar erin en spraken af om door te lopen naar Noordwijk om daar weer een iets langere pauze in te lasten. Bij Katwijk is Ron nog even een strandtent ingegaan voor een sanitaire stop. Na deze korte stop rennen ze naar de ingang van de Coepelduynen.  

    Ze volgden zo goed als het kon, met respect voor de makers van de Duinhopper, de route door dit beschermde natuurgebied met koepelvormige stuifduinen. Er zijn in het parcours van de Duinhopper legio mogelijkheden om je niet aan de koers te houden en een eigen weg te zoeken. Wij probeerden dit niet te doen, alleen waar het echt niet anders kon. Je kunt er goed zien hoe de duinen daar ooit zijn ontstaan, een duidelijk samenspel van zand en wind. Het is een uniek en gevarieerd gebied door de afwisseling van duingraslanden, struwelen en bos met bijzondere planten en dieren. In vroegere tijden stond er een koepeltje op een van de hoogste duintoppen. Inmiddels zijn er in de duinen veel luxe villa’s gebouwd.  

    Het was even een juiste weg zoeken voor de heren, maar dat was de moeite meer dan waard. Bijna bij de uitgang aangekomen van deze duinen werd Ron gebeld door Niels, “waar lopen jullie?”. Even later sloot Niels aan en zou nog een hele poos met ze mee rennen. Willem had ondertussen ook al contact opgenomen, die had zijn werkdag wat ingekort en was onderweg naar Langevelderslag (Noordwijk aan Zee).  

    Aankomst Noordwijk: Daar stond Robert weer. Met dit keer op het menu. Traag zwemmende sushi, wilde ADHD zalm wraps, vegan avocado wraps en bananenpannenkoeken! Wat een heerlijke verrassing. De mannen aten alles op 😊 Ze liepen volgens plan en hadden de lol er zichtbaar in samen met alle support. 

     

    Noordwijk-IJmuiden, deel 2 

    Van Noordwijk naar Langevelderslag liepen ze in een open duingebied, over de paadjes en door het bos naar de grote parkeerplaats aldaar. Willem was inmiddels ook gearriveerd en ze liepen inmiddels met z’n vijven. Aangekomen bij de parkeerplaats, nabij de ingang van de Amsterdamse Waterleiding Duinen, was het weer tijd om om te kleden.  

    Water was er immers meer dan genoeg. Het leek hier wel een duizend-meren-gebied. Dit stuk struinen was zo’n 19 kilometer lang. Naast de Coepelduijnen is dit één van de weinige plekken waar dit nog mogelijk is.  

    De GPS laat je hier meest West lopen, niet een zeer spectaculair afwisselend gedeelte van de Waterleidingduinen maar voor een LDR-parcours als de Duinhopper is het prima. Na zo’n twee uur in de AWD kwamen ook (Love it, Trail it crew en loopvrienden) Eef en Michel de mannen tegemoet lopen. Met zeven personen sterk liepen ze al snel de Waterleidingduinen uit. Bij de weg aangekomen wederom snelle hap met wat drinken en snel door naar Bloemendaal aan Zee.  

    Vanaf Zandvoort sloot Marco aan en de volgende, (tevens LiTi crem en loopvriend) Remco zagen ze vlak voor het strand. Remco stond hen in de duinen aldaar op te wachten. Ze namen een korte pauze in Bloemendaal aan Zee en liepen met een de hele groep door richting IJmuiden. Mega gezellig! Daar aangekomen waren ze zestien en een half uur verder, tijd voor een grote pauze! Hier werd echt even flink de tijd genomen om, zo goed als mogelijke, aan te sterken. Eten, drinken, omkleden, slapen, koffie en daarna snel weer door. Deze pauze nam zo'n vier uur aan tijd in beslag, dit was het meer dan waard! 

     

    Mike nam hier afscheid, maar at gezellig nog de maaltijd mee. Mike had gedurende de dag ook behoorlijk wat kilometers gemaakt (allemaal door het tegemoet en terug meelopen naar de auto). Mike gaat zich vanaf nu voorbereiden op nog iets groters dan de Duinhopper: de Legends Trail, 270 km met 11.000 hoogtemeters. 

     

    IJmuiden-Hargen aan Zee, deel 3 

    Na een pauze van bijna 4 uur liepen de mannen verder naar Wijk aan Zee. Aangekomen bij IJmuiden stond Alex ze op te wachten en hij zou een stuk meefietsen om later, bij Castricum aan Zee, een volgende warme maaltijd te verzorgen. De mannen liepen een niet heel boeiend stuk naar Wijk aan Zee. Vanaf Wijk aan Zee naar Castricum aan Zee werd het weer wat leuker en was ongeveer 15 kilometer in lengte.  

    Daar op de parkeerplaats aangekomen liepen er ook mensen van een andere strand-trail de parkeerplaats op. Sommige compleet de weg kwijtgeraakt, liepen te zwalken en waren onderkoeld omdat de paden van die route ook vanwege het hoge water verdwenen waren.  

    Na de heerlijke warme maaltijd van Alex, en nog maar eens een half uurtje tukken, liepen de mannen door naar Bergen aan Zee.  

    Op de parkeerplaats N510 aangekomen stonden Leo en Martijn ze op te wachten met een maaltijd en een paar sterke verhalen (die nog maar deels opgenomen werden door Ron en Wessel). Ze zouden meelopen tot onder het klimduin van Schoorl zo’n 12 kilometer verderop. Vanaf Schoorl liepen ze de duintoppen op en af, de hoogste duintoppen van Nederland (maar inmiddels zijn er zo links en rechts best wel wat nieuwe hoge stuifduintoppen ontstaan). Ron en Wessel liepen eigenlijk wel lekker door, maar achter de duintoppen werd het weer zoeken naar een begaanbaar pad. Water, water en nog eens water. Bij Hargen aan Zee aangekomen moesten ze ook een omweg lopen vanwege een, ook daar, nieuw ontstaan meer. 

     

    Hargen- Den Helder, deel 4: 

    Na wat eten en drinken, droog shirt, etc het strand op naar Petten. Het werd joggen. Ze gingen het strand op met hoogwater. Veel mul zand en bijna geen strand om op te lopen. In Petten aangekomen stond Willem ze weer op ze te wachten. Inmiddels hadden ze eigenlijk bij iedere stop wel trek in iets warms. De kachel moest blijven branden.  

    Van Petten naar Callantsoog konden ze deels joggen maar ook veelvuldig wandelen vanwege daar is die weer, water.  

    Callantsoog. Hier stond Willem ook weer op de parkeerplaats en het werd inmiddels kouder. Hier omgekleed in alles lang, down jacket en daarover een 3-laags goretex regenjas. Ze probeerde nog te joggen en dachten ook dat ze aan het joggen waren maar hun horloge zei toch echt wat anders...6,5km p/u.  

    De dijk na Callantoog. Vanaf hier zie je goed de vuurtoren van Den Helder. Deze vuurtoren bleek helaas maar niet dichterbij te willen komen en ze moesten hier gelukkig nog om lachen. Laatste keer het strand op en af. Toen was de snelheid er wel uit en ze besloten de laatste 15 kilometer uit te gaan wandelen. De eerste 5 kilometer ging dit op zich nog wel goed en probeerde zelfs af en toe nog wat te joggen. De laatste 10 kilometer werd het slaapwandelen en Ron vroeg aan Wessel of ze naast elkaar konden blijven lopen. Hij had het idee dat hij werkelijk al twee keer tijdens het lopen stukjes gemist te hebben. De koek was bijna op maar de finish was in zicht. Toen belde Willem met het leuke bericht dat Niels weer onderweg was vanuit Haarlem. Die wilde heel graag het laatste stuk meelopen. Dat was wel weer even een goede opkikker en Willem liep ook nog een groot stuk mee naar de finish.  

     

    De finish: 

    Na 43 uur, 2500 hoogtemeters, 7,5 uur totaal gespendeerd aan pauze, 234 kilometer en 20.000 kcal verder liepen beide mannen over de finish in Den-Helder. De Duinhopper is hiermee afgevinkt. Omdat dit een self supported race is, is er geen heroisch onthaal, geen finishparty of iets daarvan. Iets dat de prestatie eigenlijk alleen maar echter en mooier maakt. Ron en Wessel gaan, na een paar finishfoto's voor het thuisfront, zo snel als mogelijk de warme auto in, op weg naar huis.   

    Wat een avontuur was dit, wat een mega support onderweg en van het thuisfront! 

     

    The Aftermath 

    Kennelijk had het de mannen fysiek goed gedaan het laatste stuk uitgewandeld te hebben want van spierpijn was geen sprake. Wessel gaf wel aan een overbelaste Bakerse cyste te hebben in zijn knieholte. De week erna: overdag natuurlijk nog wat moe en 's nachts veel zweten, weerstand weg en hun lichamen laten herstellen. 

     Inmiddels rennen beide mannen weer en maakten samen alweer een volgend plan voor een leuk, sociaal en weer uitdagend avontuur :) 

     "Life begins at the end of your comfort zone" 

     

    Tot slot 

    Waarom eigenlijk zo'n lange afstand lopen? 

    Dit deden Ron en Wessel niet omdat het zo goed is voor hun lichamen. Het lopen van lange afstanden maakt het lichaam ontvankelijk voor ziekte en/of blessures. Het is het opzoeken van persoonlijke grenzen om daar weer sterkere duurloper van te worden.   

    Kort: zijn deze extreme lange afstandslopen goed voor de mens: Neen, zelfs niet als je niets beters te doen hebt of een stemmetje in je hoofd die aangeeft dat je moet lopen, vindt Ron. FOMO? Doe het niet als je opeens het gevoel krijgt dat je ook zoiets moet gaan doen en/of jezelf te bewijzen. Dit zijn afstanden waarvoor je wel de nodige trainingsintensiteit en een grote basis moet hebben. Train gedegen en solide naar dit soort lange afstanden toe. Je lichaam zal je hiervoor dankbaar zijn en ook rijkelijk belonen. Het is nl. net zo stoer om je grens aan te kunnen geven, dan er koste wat kost overheen te gaan. 

     Wessel en Ron

    Previous
    Next

    Laat een reactie achter

    Houd er rekening mee, berichten moeten worden goedgekeurd voordat het zichtbaar is

    Category
    Events
    Terug naar Blog LiTi

    Wat zoekt u?

    Winkelwagen