Great Escape 100 mile door Legends trails

De Great Escape door Legends trails

Deze trail stond al enige jaren op mijn ( Ron ) bucket list. Het zou de mooiste zijn uit een serie Legends trails die als je ze allemaal loopt je jezelf een trots een Legends Slammer mag noemen.

Na de ultra trail Snowdonia omdat ik zag dat het paste in dit weekend kon ik me dan eindelijk inschrijven.

Hoe ik naar de GE100 toe trainde en waarom:

Mijn langste afstand ooit in de bergen was 144km aan 1 stuk met 10500d+, mijn langste afstand ooit met pauzes was 240km en 15000d+, beide met toppen boven de 2000 en 2500 meter. Moet het dan altijd lang en hoog? Liefst wel als ik dan toch in de bergen ben voor een race. Anders is het als ik ga trainen, dan ga ik ook het liefst naar de top, maar geniet ik ook van de meestal kortere afstanden.

De truc is om hier een mooie afwisseling in te vinden, te finishen, dat je omgeving het minst last van hebt en je voor en na je trail gewoon kan blijven functioneren en de dingen doet die belangrijk zijn.

Dit betekent ook dat je je lichaam en je geest moet trainen op wat komen gaat. Je race visualiseren, alvast een aantal keren de route erbij pakken en met je ogen dicht zogenaamd al over het parcours rennen.

100 mile is net geen 161km. Je weet dat deze trail bij onze zuiderburen word georganiseerd, betekent dus heel vaak naar boven en naar beneden lopen om de iets meer dan die 6000d+ te kunnen lopen.

Het is een echte mind fuck, waar als je mentaal dus niet sterk genoeg bent op zo'n race dag je de finish op bijna zeker niet makkelijk of helemaal niet zal bereiken.

Trainen deed ik vooraf in Nederland op alle plekjes waar heuvels waren. Tijdens de vakantie in Frankrijk de toppen afvinken en een aantal keer een vertikale km op snelheid lopen rammen. Met in mijn racevest standaard een mandatory kit welke vaak gelijk is tijdens diverse ultra trails.

Toen we na de vakantie weer thuis waren gekomen ben ik in de onderhouds modus gaan trainen. Maximaal 70km per week, afwisselende tempo's en afstanden en de laatste weken as slow as possible.

Die laatste weken trainen kwam wat commentaar op maar voor mij werkt dit. Effectieve (hoogte)meters maken maar niet te veel en dus ook niet teveel uren draaien. Niet veel is meestal minimaal rond de 1000d+ per week.

Uiteindelijk had ik een hartslag tijdens lopen van rond de 120 en een VO2max (Garmin) van 61. Alles ging easy en was helemaal klaar voor de GE100-2022. Beetje hobbelen, power walken, eten, drinken, lol hebben en gaan!

Doel:

Doel was en is altijd finishen en de volgende dag weer normaal kunnen functioneren.

Ik ben namelijk degene die kiest om ultra's te lopen en vraag regelmatig feedback aan mensen die dit niet doen. Beetje tegengas is altijd goed voor het baasje ;)

Anyway zondagochtend 11.59.59 uur finishen had ik in mijn hoofd, dat zou mooi zijn.

Camping en eet party:

Op de grens van Nederland en Belgie ontmoete ik Wessel en zijn achter elkaar doorgereden naar Maboge. Op de camping werd ik hartelijk ontvangen door de eigenaar. Ik zei: we gaan zo weg en weet nog niet hoelaat ik er zondag weer ben. De man, dat is allemaal prima hoor kijk maar hoelaat je weer naar huis gaat. De camping lag mooi in het dal van Maboge gelegen aan een riviertje en op een paar honderd meter lopen van de finish. *de camping na de finish.

Tijdens de eet party kon je je tracker op gaan halen en je startnummer. Tijdens het uitreiken van mijn startnummer checkte de vriendelijke dame nog even mijn telefoonnummer. Samen met Cindy en een paar van haar ultra vriendinnen en Wessel lekker gegeten en even bijgekletst.

Slapen:

Voor het slapen zei ik nog tegen Wessel, misschien kunnen we samen lopen laten we hier eens naar gaan kijken. Altijd lastig inschatten. Na 3 uurtjes slapen werden we wakker. Toen begon het nationale buffet: 4 koffie 2 krentenbollen en een sapje.

Bus:

 Er stonden 2 bussen voor ons klaar. In de bus zat ik naast Addie en at nog een banaan en dronk een bananen smoothy. Met al het gevreet en gedrink zal mijn glycogeen level sky high geweest zijn. Na een korte briefing voor de start gingen we lopen. *briefing

Start naar VP1:

En hopsa daar gingen we. Het viel me op dat een aantal dachten de Dam tot Dam loop te lopen en kogelden echt uit de startblokken. Vlak na de start naar links en ja hoor iedereen liep verkeerd. Ik heb Wessel vanaf dat moment uit het oog verloren.

Ik liep lekker samen met Addie door in de richting van VP1. Addie zei ik, zie je straks bij de BBQ ouwe rammer en hij liep idd door. Addie onze eindbaas werd uiteindelijk 2e op de 100 mile.

Richting VP2 op 37,5km (gear)

Wat had ik hier een zin in toen we vanaf de eerste post wegliepen. Ik wist wat een waanzinnig mooie stukken er zouden komen en we maximale hoogtemeters zouden gaan maken. Op dit stuk kwam ik ook Bob Brants tegen met wie ik uiteindelijk over de finish liep. Ideaal, ook alleen maar lachen, positieve vibes en hadden hetzelfde idee. Lekker finishen en ontspannen hobbelen. Op een gegeven moment herkende ik iets wat ik al eerder zag op de kaart, het 'graatje'. Wauw en vervolgens nog 1. *enjoy

Op de verzorgingspost kwamen we veel bekenden tegen die we eerder ook al hadden gezien. Ik nam een lekker soepje, ken je uitdrukking peper in je reet hahaha en natrium-arm was die ook niet. Wel lekker even wat warms naar binnen. We zaten binnen en heb mezelf voor de eerste keer omgekleed. Koos ervoor om een vers setje in mijn racevest mee te nemen en maar 1 dropbag te gebruiken halverwege de route. Dit betekende dat ik dus 4 setjes bovenkleding en 3 setjes schone sokken heb gebruikt.

Mijn https://instincttrail.nl/collections/apparel/products/trail-short-new-1 heb ik niet vervangen en heb enkel halverwege nog even een flinke dot tussen de benen gesmeerd. En als we dan toch bezig zijn, het was dusdanig super geregeld allemaal op de VP's incl. bediening dat ik slechts 2 Chia charge flapjacks van mezelf heb gebruikt en voor de rest helemaal niets. Je bent niet voor niets importeur en omdat ik wat vragen kreeg een stuk of 16 uitgedeeld.

Nog even door dan en dan weer verder met het verhaal, de commercial break. We verkopen ook Mountain King stokken en ook mijn ultra stokken meerdere keren aan lopers en loopsters laten voelen. Onbekend merk en de eerste reactie was steeds: 'niet normaal die dingen zijn 2 keer zo licht als die van mij'. En dit klopt ook naast dan ze oersterk zijn en er geen piefjes en palletjes opzitten die stuk kunnen gaan.

https://loveittrailit.nl/collections/mountain-king/products/mountain-king-skyrunner-ultra

Al mijn ultra's loop ik met een 12 liter racevest, de Eklipse van Instinct. Maar denk dat ik de komende 2 ultra's eens met de X8 ga lopen omdat deze trails minder verzorgingsposten hebben. Dit racevest is het grote broertje van de Eklipse en heeft een inhoud van 18 liter. Zie het 'short' hierboven en check deze website. Mijn schoenen heb ik nooit meer gewisseld, liep prima op mijn Altra Olympus 4. Einde commercial break ;)

En door....

Op naar de post halverwege, op naar de pasta party!

We liepen langs mooie single tracks en had dit nooit zo verwacht. Luxemburg wat was je mooi en daarom vergat ik de tijd en de hoogtemeters.

Ook liepen we een stuk langs een aantal jaren eerder verbrand stuk bos.

Ik vertelde overigens nog niets over het weer. Nou dat was prima, tot 120 km een paar buitjes en daarna de rest van de nacht (miezer)regen en in de ochtend werd het weer droog. Temperatuur was ook lekker om in te lopen en liep te zweten als een otter. Denk een litertje of 9 water gedronken met 2 x een dosis magnesion, 8 colaatjes en 2 soepjes.

We liepen door naar Clervaux waar we wederom door de vrijwilligers werden onthaald als helden.

Harry een Legendary friend en ik zagen elkaar na heel veel jaren weer eens live. Hij liep naar me toe en zei: Ron zitten! en wat wil je eten en drinken. Een van de Legendary friends waar ik oprecht respect voor heb. Ik weet natuurlijk zelf ook donders goed hoe belangrijk het is dat je de juiste mensen om je heen hebt die jou bedrijf promoten. Zoals Harry en Alma. Allemaal toppers en een dikke pluim!

Bob en ik hebben hier zo'n 1 uur en een kwartier pauze gepakt, omgekleed en zijn weer op pad gegaan. In totaal hebben we meer dan 4 uur pauze gepakt op de diverse vp's en genieten op een top van een berg.

Hobbelen naar de 100km-120km

We vertrokken lekker fris weer van de VP en liepen terug naar het parcours. Ik liep achter Bob en zag een tasje vallen met regenkleding. Potverdorrie vergeten het grote opbergvak van zijn racevest dicht te doen en alle kleding onderweg verloren. Bob zei: Ron ga maar. Ik zei: Bob wat denk jezelf, zie ik eruit als een podium loper? We lopen samen en gaan dus ook samen over de finish, punt. Bob vond gelukkig zijn spullen terug en we vervolgden na een half uurtje onze Great Escape. Ik liep al in gedachte om dan geen kleding te wisselen en mijn verse setje wat ik achter in mijn racevest had af te splitsen aan Bob. Beetje zo opgevoed ;)

We liepen lekker door en genoten van de route en kwamen nog voor de duister in zou vallen aan op het 100km punt. Hier water gevuld en een wrap gegeten en toen snel door richting de 120km verzorgingspost die binnen was en waar ik even een kwartiertje languit ging voor een powernap. Nou ja dat werden er 5 maar wel even lekker gelegen. Hoorde mensen om mij heen wie is dat en Bob zei: dat is Ron en ik doezelde lekker verder. Bob bleef wakker en liep naar mij toe en zei, tijd is om. Spullen opgeruimd, bakje koffie en wat meer caffeine erin, broodje knakworst en liepen de regen in naar buiten. Maar toen waren we niet meer met zijn tweetjes. Vanaf dit punt liepen Karen, Andy en Jeroen ook mee en vormde een groep die tot het einde bij elkaar zou blijven. Stelletje mega positivo's bij elkaar en toen vloog de tijd nog sneller voorbij.

 Bij de Ourthe aangekomen moesten we meer wandelen en springen en recht omhoog klimmen en weer dalen (repeat). Dit stuk was volgens mij zo'n 20 a 25 km lang dat het echt weinig rennen was en dat vlak voor de finish snap ik wel dat deelnemers dit stuk soms vervloeken, ik vond het wel grappig...beetje sardistisch hihihi. Uiteindelijk kwamen we in een wat meer open gedeelte en was het inmiddels alweer licht geworden. Met de mist in het dal was ook dit weer een prachtig stuk.

Nadat we deze vlakte voorbij waren en nog 2 afdalingen te gaan stopte we ook nog even voor dit foto momentje.

Bijna bij de finish en we hobbelden samen lekker door en stond iemand even stil hadden we soms ook Karen nog: hobbelen hobbelen zei ze dan haha.

De laatste kilometers en de finish

Echt een super mooie trail en als ik er een waarde aan mag hechten in euro's had ik er ook gezien de complete verzorging ook 160 euro voor willen betalen. Zo goed was het namelijk georganiseerd. Met 5 trail joggers liepen we over de finish, afgevinkt deze parel van Legends trails!

De welverdiende Kerel ontving ik van Legends Slammer Olav

Vervolgens lekker gaan douchen en heerlijk geslapen om daarna samen met Mike Bruce, Cindy, Wessel en vele anderen te genieten van een heerlijke BBQ.

Omstreeks 20.30 uur in de avond was ik weer thuis, moe maar voldaan. En mijn lijf? Bizar, afgezien van moe geen centje last van mijn benen en ga zo maar eens een stukje uitlopen (woensdag 21-09-22). Prima race, prima ingedeeld en weer inzetbaar.

En nu what's next?

Lekker trainen, fit blijven en kijken wat past. Er kwamen best wat mensen op mij af die zeiden heb je dan echt nergens last van? Dus ik weer, ben een beetje moe that's it en we zien de komende dagen wel. Ron pak die Slam, maar helaas ik vind ze niet allemaal even mooi maar wel super bedacht. Wat ik wel mooi vind is die andere grote jongens en meiden arctic ultra, de Legends trail maar die is pas 17 februari. Staat al een heel klein krasje met potlood in mijn hoofd.

Dankjewel iedereen achter Legends trails dat ik dit samen met jullie op deze wijze kon beleven, jullie inzet, motivatie, kennis was fenomenaal!

De LiTi crew finishers (Addie, Cindy, Leonie en Ron) klik op de link

https://youtube.com/shorts/LsW--mfBsxM?feature=share

Mijn persoonlijke statistieken:

Samen werden we 17e

Totale tijd: 29.17.42

Pauze tijd: 4.21

Kcal verbruik: 14.724

Vocht verbruik: 14 liter

Gem hartslag: 113 bpm

Hardloop tijd: 10.40.36

Power walk tijd: 14.16.06

#loveittrailit

Tot snel tijdens Run the Bats 17 december in de Kennemerduinen (binnenkort gaan de inschrijvingen open).