Trail running tijdens de wintersport
TRAIL RUNNING MET DE WINTERSPORT
Inhoud:
INTRODUCTIE
KLEDING
MATERIAAL
VOEDING
FLORA & FAUNA
DAGBOEK
INTRODUCTIE
Alex de Zwager - 35jaar – Amsterdam
Al geruime tijd draai ik al mee in de sport wereld, dat vanuit huis uit al met de paplepel is ingegoten.
Mijn opa was ooit Nederlands kampioen hordelopen en heeft mijn tante voor het Franse waterpolo team gespeeld.
Hiermee ben ik altijd al aangespoord om met verschillende sporten kennis te maken en te beoefenen tot zelfs in mijn carrière als kok te koken op voedingswaarde voor de topsport en olympiërs.
Al met al is hiervan hardlopen wel het geen wat het langst is blijven hangen en graag mijn tijd in verdrijf. Inmiddels focus ik mij op de triatlons en trail running. Dat laatste is wel het geen waarin ik mezelf zie als een soort sportieve versie van Indiana Jones dat elke keer weer een gaaf avontuur te gemoed gaat met allerlei obstakels heeft om te overwinnen, de ene keer succesvoller dan de andere keer.
En deel ik graag dit stukje passie met jullie als lezer om net even iets wijzer te worden en bepaalde obstakels te voorkomen of juist voorbereidender de obstakel tegemoet te treden, het is tevens niet mijn intentie om merken te promoten maar puur educatief te gebruiken als voorbeeld.
KLEDING
Intro – De meeste warmte verlies je via het hoofd, handen en voeten, het is van belang dat deze dan ook goed bedekt en beschermt zijn.
Het is in koude omstandigheden verstandig om verschillende lagen kledij te dragen. Zo zorgt ervoor dat de eerste laag je eigen vocht opneemt en afvoert (thermo shirt), de tweede laag je droog en warm houdt en de derde laag isoleert (winddichte/gore-tex jas)
Extra tip – het is van belang dat je ten alle tijden de huid van de benen bedekt zijn. Met name regio enkels. Zo heb ik In het verleden op harde wijze moeten leren. Ik loop namelijk het liefst het gehele jaar door in short zo ook in de sneeuw. Na lange tijd in de diepsneeuw te banjeren hebben mijn blootgestelde enkels 1e graads ijsbrandwonden opgelopen. Tijdens het lopen ondervind je er geen klachten van, totdat je thuis weer op tempratuur komt dan zing je wel een ander deuntje.
In mijn geval draag ik: zie foto
Schaats-hielsokken – teensokken – leg tubes – tights – short – t-shirt – arm tubes – water+wind resistent jacked – handschoenen – buff – haarband
MATERIAAL
Intro – besneeuwde/ ijzige / natte paden op hellingen variërend in steil graad maakt de kans groter dat je uitglijd door te weinig grip of steun.
In mijn geval gebruik ik:
Altra Lonepeak + gaiters – Leki micro trail pro stokken – Goodr hardloop bril – Salomon trailvest – EHBO setje – nooddeken – powerbank – mobiel + oplader – Garmin horloge + oplader – hoofdlamp
VOEDING
Intro – Juist in koude tempraturen verbrand het lichaam meer calorieën dan normaal, om onder andere de lichaamswarmte te regulieren, daarbij komt er ook bij dat je nog eens op hoogte zit. Wat de meeste van ons niet gewend zijn.
Hierbij dus raadzaam om buiten de gels om ook vast voedsel mee te nemen en ook iets van suikers
In mijn geval neem ik:
Amacx drinkgels – Amacx magnesium shots – 2x 500ml softflasks met Amacx hydro tabs
Harribo kersjes – lindt 100% puur chocolade – teff sport bar
FLORA & FAUNA
Intro – Een verplichte ongeschreven regel voor wanneer men in het buitenland begeeft zich enige kennis opdoet van lokale plaatselijk gebied wat voor gevaren er kunnen opdoen, er kunnen dieren reptielen en insecten voorkomen in het gebied dat mogelijk giftig tot dodelijk kunnen zijn.
Extra – Tijdens een van de hike’s in Kroatië waren mijn vriendin en ik maar al te blij toen wij een local tegenkwamen dat ons erop wees dat nu het paringsseizoen is van slangen waardoor ze wat agressiever/bijterig zijn, mochten we toch doorgaan met de hike dan rade de man aan om met regelmaat met een stok hard te tikken tegen de stenen ondergrond, hiermee krijgt de reptiel een duidelijk sein dat er iets aankomt en de tijd heeft om een andere weg in te slaan.
In mijn geval
Slangen (kans is heel klein dat je ze tegenkomt ze zitten in hun winterslaap)
Beren (kans is heel klein dat je ze tegenkomt het gaat over tientallen in het hele alpen gebied)
Wolven (kans is heel klein dat je ze tegenkomt ze zijn voor de mens nogal schuw)
Lynx (kans is heel klein dat je ze tegenkomt ze zijn voor de mens nogal schuw)
Het is ook verstandig om enige informatie op te doen over het gevaar van lawines, hoe staat het ervoor in het gebied waar je zit en wat zijn de helingsgraden van de route waar je je wilt verplaatsen bij elke 5% extra aan helingsgraad kan het gevaar van lawine groter zijn, daarbij komt ook kijken hoe compact het sneeuw is en de aanhechting van de onderlagen. Dit kun je vaak terug vinden op de site van het lokale ski-gebied.
Met google-maps kies ik dan ook graag het kaartje “terrein” waarbij je kan zien met elke lijn hoeveel meter het stijgt of daalt op jou gekozen route. Dat kan je onderweg ook helpen om voortijdig te bepalen om door te gaan of terug te keren.
Mocht je tijdens het navigeren tijdelijk geen richting hebben en geen kompas op zakt hebt.
Dit omdat het pad zo besneeuwd en geen teken is van richting aanwijzing van bordjes en je wel weet welke richting je op moet.
Kan het op de stam groeiende mos hulp bieden om een richting aan te geven.
Mos heeft een vochtige ondergrond nodig, in Europa groeit het mos vaak aan de zuidwest kant van de stam van de boom, omdat die kant van de boom het minste zonlicht krijgt en hierdoor het minst uitdroogt. Hierdoor kan je nu een richting bepalen als je weet dat je doel richting het noordoosten is moet je dus de tegengestelde richting op van de mos begroeide stam.
DAGBOEK
Elk jaar gaat het hele gezin van mijn schoon-familie op wintersport en daar hoor ik als aanhang natuurlijk ook bij. Dit jaar weer in hetzelfde gebied als laatst voor de covid-epidemie.
De familie bestaat uit opa en oma met drie dochters en hun partners met vijf kleinkinderen.
Is het wel een fullhouse waarin iedereen wel zijn eigen tijdsbesteding heeft en zodoende ik de mijne.
Zaterdag: De reisdag
Op de achterbank van de auto zit ik aan mijn mobiel gekluisterd opzoek naar paden en wegen om een mooie route uit te stippelen met behulp van Google-maps en Garmin-Connect. Ik ben van beide fan! Beide apps geven nieuwe inzichten, waar ik soms tegen aanloop is dat maps een route aangeeft dat Connect niet herkent of andersom.
Hierbij heb ik een stuk of 5 verschillende routes gemaakt, twee routes links om de bergkam en twee routes rechts om de bergkam en een grote ronde dat beide kanten van de berg gepakt kan worden in een grote lus.
De vier kortere routes zijn gemaakt als kleine inspectie routes, het kan nog wel eens voorkomen dat het pad niet meer bestaat door verbouwing/verschuivingen/seizoensgebonden gevaar zoals lawine, of ondergesneeuwd en hierdoor geblokkeerd is. Dat kan je dus ondervinden door kleine loopjes te doen en tevens het lichaam laat wenen om in te spannen op hoogte en lage tempraturen.
Zondag: Route 6,5km - 342m klim - 1508m max. hoogte – 1hr 10min
in de middag komen we aan bij ons appartement in Jerzens – Pitztal – Oostenrijk.
Na het instaleren in het huisje, ski passen regelen en de boards en ski’s te waxen en een slijpbeurt te geven, was er nog een beetje tijd over voor het eerste loopje.
Tijdens de vorige wintersport heb ik hier een monsterlijke trail gelopen naar de top van Zollberg 2225m waarbij ik een aantal kilometers door sneeuw moest banjeren dat tot mijn taille reikten.
link: http://instagram.com/p/B84Q2fDII0b
Hierdoor kende ik de wegen nog een beetje en de keuze gemaakt om zonder navigatie te lopen, gewoon weer lekker op gevoel de paden verkennen. Er stond nogal een koud windje en het heeft de laatste tijd niet meer zoveel gesneeuwd waardoor de paden er mooi bijlagen (sneeuwvrij) en zodoende een ander pad gevolgd dat uiteindelijk doodliep. Ondanks had ik toch besloten om door te gaan immers liep hier toch een soort van geitenpaadje en eindigden dit pad tocht op een klif waar het echt onmogelijk werd om door te zetten. Zelfs met pogingen om iets af te dalen, werd de situatie alleen nog maar grimmiger. Hierbij toch de keuze gemaakt om te keren en terug te gaan naar het huisje want de zon was immers al onder gegaan.
Maandag: Route 12km - 632m klim - 1519m max. hoogte – 1hr 46min
Na een eerste dag vertier op de piste, vol op in de verse poeder te boarden en de pistes onveilig maken was er nog voldoende energie over voor wederom nog een ronde te lopen. Dit keer links om de bergkam. Dit was nogal nieuw gebied voor mij, dus navigatie aan en gaan.
Nu er inmiddels weer wat meer sneeuw gevallen was, hoe moeizamer de passen gaan. Met elke stap zakte je tot aan de enkels weg in de sneeuw. Toen kwam ik op het punt dat er een aantal zigzag padjes omhoog moest gaan.
Met de schemering in gang moest ik toch weer knoppen doorgaan haken. Op google maps had ik gezien dat er hier enkele weg vertakelingen waren en mogelijk ook een iets hoger boven mij dat terug zou loopt naar waar ik begonnen was.
Na een poging aan te zijn gegaan om verder te klimmen, stond ik op de kruising om het pad in te slaan dat ik voor ogen had, waar ik mogelijk door kon lopen naar huis. Ik had al opgemerkt dat hoe meer ik klom hoe compacter de sneeuw erbij lag, dit maakt het lopen een stuk vermoeiender en ligt de pace ook iets lager.
Nu er weer een keuze gemaakt moest worden en wat voor keuze er ook gemaakt zou worden. Kom ik hoe dan ook weer in het donker thuis aan.
Dan speel ik toch liever op veilig en neem ik de bekende weg terug, dan dat ik een weg in sla met mogelijk extra tijd in het donker door te spenderen op een verlate deel van een berg.
Dinsdag: hele ski-dag en trail rustdag
Woensdag: Route 15km - 911m klim - 1827m max. hoogte – 3hr 6min
Wederom dezelfde route afleggen waar ik dinsdag aan begonnen was en nu had ik meer tijd om door te gaan met de klim. Als ik de klim had geklaard zou het als het goed is uitgekomen zijn op een rode piste. Dat als het donker zou zijn, je het bijna blindelings kon uitlopen om weer in het dal terecht te komen zonder gevaar van dien.
Nadat grote deels de klim erop zat en de afslag wilde nemen stond er een hek voor met een groot boord “road closed”, dan maar verder lopen en een andere afslag nemen, dat had ik immers al een beetje voorzien.
Het begon alweer te schemeren en kom aan bij de volgende afslag. Bij een lief klein berghutje waar je zomers vast een koel drankje en een lekkere versnapering kon halen.
Ik merkte op dat het nu nog een hele steile klim wordt, inmiddels zakte ik al bijna weg in de sneeuw tot aan mijn knieën. Deze klim gaat nog echt een tijdrovend en energie kostende klus worden, immers had ik beide niet voldoende van over.
Nog even een paar minuten de tijd genomen, om te genieten van het uitzicht over de wit glooiende bergvallei. En met de laatste gevangen zonnestralen op het gezicht, keerde ik mij om en te starten met de afdaling naar huis.
Donderdag: Route 13,5km - 826m klim – 2024m max. hoogte – 2hr 13min
Met alle weersberichten en grafische kaarten doorgenomen te hebben, wist ik inmiddels beter dat de route rechtsom de bergkam een super zware tocht zou zijn. Om over de twee pieken te gaan is de kans om een lawine te veroorzaken of terecht te komen erg groot en te riskant om deze tocht aan te gaan, de keuze gemaakt om de wat meer bekende paden te gebruiken in het midden van de berg. Hier kwam ik voor meerdere keuzes te staan. Welke afslagen er genomen moest worden en daarmee ook stil te staan met de tijd en energie dat nog over is. Uiteindelijk met de keuzes dat gemaakt zijn toch nog tot aan het middenstation gekomen van de Hochzeigerbahn.
Tevens lag hier een groot terras in de zon, waar het overgebleven menigte vermoedelijk hun laatste drankje genoot voordat de piste sloot. Ik was verbaasd dat zij mij met vol lof toejuichten en vraag was waar ik vandaan kwam, de afgelegde afstand was en hoe lang ik al bezig ben.
Hierna de afdaling ingezet met de ondergaande zon tegemoet gegaan.
Vrijdag: Hele ski-dag en trail rustdag
Zaterdag: Route 15,5km - 1308m klim - 2496m max. hoogte – 3hr 21min
Link: https://www.instagram.com/tv/Caedfcalc1J/?utm_medium=share_sheet
Laatste dag op de piste en in de middag iets eerder gestopt met snowboarden.
hiermee iets meer spelling verkregen in tijd in verband met zonsondergang.
Met de afgelopen dagen met de trainingsuren in hoogtemeters en banjeren door de sneeuw was mijn lichaam inmiddels wel geacclimatiseerd. Met de vergaarde kennis van de afgelegde routes in de omgeving, kon ik nu een vlottere start maken.
Ik heb de keuze gemaakt voor een snelle klim, niet in pace maar met minder langere zigzag paden. Nu meer rechtere stukken klimmend, waardoor ik eerder aankwam bij het middenstation van de Hochzeigerbahn.
Het start in het dal waar alles grotendeels groen en stukken ijzel met her en der een beetje sneeuw lag. Maakte het desondanks de trail schoenen met goede gripook niet opgewassen tegen deze ijzige paden waar je soms ongecontroleerd weggleed.
Na een paar honderd hoogtemeters verder, ben ik uit het dal geklommen en sta ik nu onderaan de berg waar de half besneeuwde en ijzige padden naar het middenstation leiden.
Het zachte gehijg van je ademhaling en het knisperende geluid van de voetstappen door de sneeuw, dat soms wel tot boven aan je enkels aan reikt. Sjokte je rustig verder.
Met af en toe een bries door de licht besneeuwde dennenbomen, valt het dwarrelende glinsteringen van sneeuw met een dof geluid op de grond. Dit is bijna wel het enige dat je grotendeels hoort tijdens de loop.
Na het doorstomen naar het middenstation begon het hier echt een stuk steiler te worden, het is immers een piste, voor de veiligheid voor een ander en mezelf ben ik zoveel mogelijk aan de zijkant van de piste gaan klimmen. Waar de piste aanduiding bordjes geplaatst zijn. Hierdoor val ik het ski-verkeer niet lastig en ben ik duidelijk te zien. Nog een voordeel, is dat hier de piste relatief hard is met een laagje spray-sneeuw wat het ski-verkeer heeft achtergelaten wat net even wat meer grip geeft.
In het wat meer onbekende loop terrein, al moet ik bekennen dat ik hier de afgelopen dagen meerdere malen naar beneden ben geboard is het toch een hele andere ervaring om in tegengestelde richting de piste op te klimmen waarin je nu inziet hoe stijl het eigenlijk wel niet is.
Hier heb ik ook echt veel hulp gehad aan de wandel-trail stokken waar je ritmisch in het sneeuw steekt en ermee afzet, het voelt aan als dat ene duwtje in de rug en tevens helpt om te blijven staan wanneer je over gladde stukken ijzel overgaat waar de grip een stuk minder is.
Tijdens deze tocht merk ik op dat het ski-verkeer heeft afgenomen en er nog maar enkelingen hun laatste afdaling tegemoet gaan, tevens zijn alle ski-liftjes ook al buitenwerking gesteld en is dit toch best een gek gevoel zo bijna helemaal alleen te zijn daar boven op de berg.
Uiteindelijk kom ik terecht op het hoogste puntje van de berg met een hoogte van 2496m. Nu staarde ik naar de verte en geniet ik heel even van het uitzicht.
Schiet de laatste shots met de camera, kwam plots achter de berg donkere wolken velden tevoorschijn met koude schuurwinden.
Van mijn ervaring in de bergen kan zelfs op een super warme zomerse dag met heldere blauwe lucht de weersomstandigheden in een keer omslaan in noodweer.
Hier zat ik alleen boven op de berg niet op te wachten en gelijk begonnen aan de afdaling. Zigzag rennend over de piste met her en der een kleine uitglijer was ik weer terecht bij het middenstation.
De donkere wolken velden zijn in andere richting gekeerd en kon ik weer genieten van de ondergaande zon. Met een ander lusje richting huis toe moest ik twee gammele houten bruggetjes over dat af en toe nog een bodem plank miste met best een stevig klotsende bergriviertje onder je, is dat best wel een spannend einde van de route.
#loveittrailit
